ওপৰৰ সাৰণিৰ পৰা এই কথা জলজল-পটপটকৈ ওলাই পৰে যে যিসময়ত আমাৰ ৰাজ্যখন সামগ্রিক ভাৱে ৭৩.১৮ শতাংশ বা তাতোকৈ অধিক লোক শিক্ষিত হৈছে, সেই একে সময়তে প্রায় ২৪ লাখ লোকে বসতি কৰি থকা চৰ-চাপৰিত শিক্ষিতৰ হাৰ মাত্ৰ ১৯.৩১ শতাংশ।º ই এক ভয়ানক ছবি আৰু তথ্য। এইখিনি শিক্ষিতৰ ভিতৰৰ সৰহসংখ্যকেই হৈছে প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ মজিয়া গৰকা ।
             চৰাঞ্চলত কর্মসংস্থানৰ কোনো বিকল্প ব্যৱস্থা নাই। সেয়েহে, যি দুই-চাৰিজনে নানা প্রতিকূলতাকো নেওঁচি উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে, তেওঁলোকে কৰ্মসংস্থাপন বিচাৰি নগৰ-চহৰলৈ যাবলৈ বাধ্য হয়। গতিকে চৰাঞ্চলৰ পৰা ‘ব্ৰেইন-ড্রেইন’ৰ এক অবিৰত যাত্ৰা পূৰ্বৰ পৰাই চলি আহিছে। সাতে-পাঁচে মিলি এই অঞ্চলসমূহত শিক্ষাৰ হাৰ বৃদ্ধি পোৱাৰ বিপৰীতে হ্ৰাস হোৱা বুলি সমীক্ষাত প্ৰকাশ পাইছে।
           ২০০৪-০৫ চনত অসমত সম্পাদন কৰা আৰ্থ-সামাজিক সমীক্ষাত প্ৰকাশ পাইছে যে ৰাজ্যখনত দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলৰ লোক হৈছে ৩৬.৪০ শতাংশ। ইয়াৰে ৬৭.৮৮ শতাংশই হৈছে চৰ-চাপৰি অঞ্চলৰ। এই তথ্যসমূহে স্পষ্টভাৱে প্ৰমাণ কৰে যে অসমৰ চৰ-চাপৰি অঞ্চলৰ সামাজিক, শৈক্ষিক ক্ষেত্ৰৰ লগতে অর্থনৈতিক ক্ষেত্ৰতো উন্নতি একেবাৰে পুতৌজনক। তদুপৰি এই তিনিওটা ক্ষেত্ৰতে মহিলাৰ অৱস্থা পীনত হাঁহ নচৰাৰ দৰে। তেওঁলোকৰ নিজস্বতা বুলিবলৈ একো নাই। অধিকাংশ মহিলাই নাজানে স্বাধীনতা আৰু অধিকাৰ খায় নে পিন্ধে! পুৰণিকলীয়া ধর্মান্ধতাক সম্বল কৰি জীৱন সংগ্ৰাম কৰি থকা এই অঞ্চলত নাৰী সমাজৰ কাৰণে ‘আন্তৰ্জাতিক নাৰী দিৱস’ বা ৮ মার্চ দিৱসৰ বাণী সুদুৰ পৰাহত ।
          যি কি নহওঁক, চৰ-চাপৰি সমূহ হৈছে অসমৰ ভৌগোলিক মানচিত্ৰৰ অখণ্ড অংগ। কিন্তু এই অঞ্চলত বসবাস কৰি থকা মানুহখিনিৰ মাজত শৈক্ষিক আৰু সুস্থ আৰ্থ সামাজিক পৰিৱেশ নাই। তেওঁলোক এতিয়াও মূল
            সুঁতিৰ অসমীয়া সমাজখনৰ পৰা বহু যোজন দূৰত আছে। এনে এক প্রেক্ষাপটত চৰাঞ্চলত নিম্ন উল্লেখিত সমস্যাসমূহ নিৰন্তৰে বৃদ্ধি পাব ধৰিছে।
   ১) নিৰক্ষৰতাই নাৰী সমাজক স্ব-অধিকাৰ আৰু স্বতন্ত্রতা উপভোগ কৰাত প্রতিবন্ধকতা সৃষ্টি কৰিছে। ফলত চৰ-চাপৰি অঞ্চলত (ক) বাল্য বিবাহ, (খ) বহু বিবাহ, (গ) নিয়ন্ত্রনহীন জনসংখ্যা বৃদ্ধিকে আদি কৰি অসমৰ জ্বলন্ত বিদেশী নাগৰিকৰ সমস্যা জীয়াই ৰখাত ইন্ধন যোগাইছে।
     ২) নিৰক্ষৰতাৰ কবলত পৰি নাৰী সমাজৰ লগতে সামগ্রিকভাৱে চৰ-চাপৰিৰ মানুহখিনিয়ে নানা ধৰণৰ
সোঁচৰা বেমাৰ যেনে – ডায়েৰিয়া, মেলেৰিয়া, যক্ষ্মা, ৰক্তহীনতা, আদি বেমাৰত ভূগিব লগা হয়।
    ৩) এই অঞ্চল সমূহত দেৱানী-মাতব্বৰ নামৰ সৰু-সুৰা স্ব-ঘোষিত এক প্ৰকাৰ শাসক! উদ্ভৱ হোৱা দেখা যায়। তেওঁলোকেই বহুক্ষেত্ৰত স্বয়ম্ভু বিচাৰকৰ ভূমিকাও পালন কৰে। অপ্রিয় হ’লেও সত্য যে এনে বিচাৰক সকলৰ পাল্লাত পৰি বহুতেই প্ৰকৃত ন্যায়ৰ পৰা বঞ্চিত হয়।
   ৪) ব্যক্তিৰ আয় আৰু কৰ্মসংস্থাপনৰ বলত তেওঁলোকৰ সামাজিক স্থান আৰু মৰ্যদা নির্ধারণ হয়। কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত চৰ-চাপৰিৰ নাৰী সমাজৰ কোনো অংশগ্রহণ (Participation) নথকা বাবে তেওঁলোকে সর্বাত্মকভাৱে পুৰুষ সকলৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত, শোষিত আৰু অত্যাচাৰিত হোৱা দেখা যায়। অর্থাৎ গার্হস্থ্য হিংসাৰ মাত্ৰাও তুলনামূলক ভাৱে এই অঞ্চলত বহু বেছি।
     ৫) ৰাজনৈতিক ভাৱেও চৰ-চাপৰিৰ নাৰী সমাজ সচেতন নহয়। ১৯৯৪ চনৰ অসম পঞ্চায়তীৰাজ আইন অনুসৰি বৰ্তমান সময়ত মহিলা সকলক যি ৫০ শতাংশ সংৰক্ষণৰ সুবিধা দিয়া হৈছে, সেই সুবিধাৰ আওঁতাত নির্বাচিত মহিলা প্রতিনিধি সকলৰ অদক্ষতা আৰু সামাজিক-সাংস্কৃতিক জ্ঞানৰ দৈন্যতাৰ ফলত এই সকলৰ সৰহ সংখ্যকেই নামমাত্র প্রতিনিধিৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি আহিছে। বাস্তৱ ক্ষেত্ৰত এনে মহিলা প্রতিনিধি সকলৰ স্বামীয়েই অঘোষিতভাৱে প্রতিপত্তি বিস্তাৰৰ সুযোগ লয়।
                প্রতি বছৰ বিশ্বজুৰি ৪ মার্চ দিনটোক আন্তর্জাতিক নাৰী দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। চৰকাৰী আৰু বেচৰকাৰীভাৱে সেই দিনটোৰ তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰা হয়। এয়া অতি ভাল কথা। আদৰণীয়। এনে আদৰণীয় পদক্ষেপ যদি অগ্ৰাধিকাৰ ভিত্তিত কোনো সংস্থা বা স্বেচ্ছাসেৱী সংগঠনৰ সহযোগত চৰাঞ্চলৰ দৰে দূর্গম অঞ্চল সমূহত সম্পাদন কৰা হয়, তেন্তে তাৰ পৰা নিশ্চয় ভাল ফলাফল আশা কৰিব পৰা যাব।
            আমি ভাৱো, অসমৰ অন্যতম গতিশীল মুখ্যমন্ত্রীজনে চাহ বাগিছা অঞ্চলৰ দৰে চৰ-চাপৰি অঞ্চলতো ইতিবাচক শৈক্ষিক বাতাবৰণ গঢ়াৰ পদক্ষেপ গ্ৰহন কৰিলে অসমৰ পৰা জনসংখ্যা বিস্ফোৰণ, বাল্য বিবাহ নিয়ন্ত্রণকে আদি কৰি অন্যান্য বহুত সমস্যা সমাধানত ই অনুঘটকৰ কাম কৰিব। বিশেষকৈ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰখন অমূল পৰিৱর্তন কৰি চৰাঞ্চলত পৰিস্থিতিৰ সৈতে সংগতি ৰাখি বাস্তৱ ভিত্তিক শিক্ষা প্ৰদানৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰিলে, মহিলা সকলৰ সামাজিক, শৈক্ষিক পৰিৱেশ উন্নতি কৰাৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহন কৰা প্রয়োজন। অসম কলেজ শিক্ষক সংস্থা আৰু ইয়াৰ সৈতে জড়িত মহিলা কোষেও চৰাঞ্চলৰ নাৰী সমাজৰ বিভিন্ন দিশ সামৰি গৱেষণামূলক কার্যত জড়িত হোৱাৰ অৱকাশ আছে।

References:

১। কহুরা (স্মৃতিগ্রন্থ), বিশেষ চৰ অভিৱৰ্তন, সম্পাদক নাজিৰ উদ্দিন আহমেদ, (১৯৯৭), পৃষ্ঠা নং – ২৬।

২। কহুৱা (স্মৃতিগ্রন্থ), বিশেষ চৰ অভিৱৰ্তন, সম্পাদক নাজিৰ উদ্দিন আহমেদ, (১৯৯৭), পৃষ্ঠা নং – ২৬।

। Socio-Economic Survey Report Directorate of Char Areas Development, Assam, 1992-93

and 2002-03